Walter Szarmant ubrany był w purpurowofioletowy szlafrok narzucony na nieformalną kamizelkę z szarego materiału w jodełkę połączoną ze spodniami pochodzącymi z tego samego garnituru. Koszula była niebieska z kontrastującym białym kołnierzykiem, zaś obuwie stanowiła para pantofli Albert Slippers z monogramem. Walter został zaproszony na królewski ślub, który miał się odbyć za dwie godziny. Zdecydował się na swój najbardziej oficjalny garnitur – grafitowy, z czesankowej wełny, z zamkniętymi klapami, zapinany na dwa guziki. Dopełnieniem dość formalnego wyglądu miała być dwurzędowa kamizelka na osiem guzików z klapami, wykonana z beżowego lnu. Nagle na parterze rozległ się dźwięk dzwonka.
Kiedy otworzył drzwi, w wejściu ukazała się postać najlepszego przyjaciela Waltera – sir Anthony’ego Somerseta – jak zawsze pogodnego i nienagannie ubranego. Pierwszą jednak rzeczą, jaka rzucała się w oczy, był fakt, iż sir Anthony – był ubrany w żakiet. Gospodarz wpuścił znajomego i spytał: Umawialiśmy się przecież godzinę później –
Mój drogi Walterze, pomyślałem, iż porównamy swoje stroje, których użyjemy na królewskim ślubie – odpowiedział sir Anthony
Jego żakiet był czarny i miał zapięcie na dwa guziki połączone łańcuszkiem oraz wyłożone jedwabiem zamknięte wyłogi, których krawędzie były jednak wykonane z wełny. Nie posiadał brustaszy, a więc i poszetka nie należała do zestawu. Marynarkę dopełniały spodnie w drobną, czarno-białą pepitę, lniana, jasnoszara jednorzędowa kamizelka z klapami, lawendowa muszka, sztywna frakowa koszula oraz czarne, lakierowane trzewiki na guziki z jasną, zamszową cholewką i nakładanym noskiem, noszone z szarymi getrami. Dodatki i akcesoria stanowiły szare, zamszowe rękawiczki, mahoniowa laseczka ze złotą, zakrzywioną rączką, niebieski chaber w butonierce oraz czarny cylinder z jedwabnego pluszu, błyszczący nie mniej niż zaczesane brylantyną włosy sir Anhony’ego. Cały ten zestaw był staromodny, jednakże nie można było mu odmówić uroku.
Po przestudiowaniu wzrokiem ubrania przyjaciela, Walter rzekł: Planowałem założyć mój grafitowy garnitur… – Nie dokończył. Walter! Czy wiesz, co mówi zaproszenie? – wtrącił się w pół zdania sir Anthony, po czym sam wyjął z kieszeni zaproszenie i dał je Szarmantowi do przeczytania. Mundur, żakiet albo garnitur – a więc mój wybór nie jest zły – powiedział Szarmant. Owszem, nie jest – odrzekł Somerset. – Ale nie jest też idealny. Powinieneś był wybrać najbardziej formalną opcję, ponieważ z reguły ona odzwierciedla pragnienia ustalającego strój przepisowy (dress code). Chodź, wybierzemy Tobie jakiś elegancki żakiet. Zostało mało czasu.
Obaj udali się do garderoby i wspólnie ustalili odpowiedni strój na królewski ślub dla Waltera – ciemnoszary żakiet z zamkniętymi klapami i jednym guzikiem, sztuczkowe spodnie, kamizelkę, którą na początku wybrał do garnituru, koszulę w kolorze szampana noszoną z białym, odczepianym, wykładanym kołnierzykiem, krawat w czarno-białą kratkę oraz czarne wiedenki z nakładanymi noskami. Teraz będziemy ubrani tak poprawnie, jak tylko się da– stwierdził Walter. O ile tylko nie zapomnisz o cylindrze – dodał z błyskiem w oku sir Anthony.
Gdy na zaproszeniu, jako strój przepisowy (ang. dress code) podane jest kilka strojów do wyboru, należy wybrać najbardziej formalny, który posiadamy w swojej szafie. Jak wspomniał sir Anthony, najlepiej odzwierciedla to zamiary organizatora. Poza tym, stanowi to doskonałe remedium dla narzekających na brak okazji do założenia ubioru formalnego.
W dzisiejszym wpisie zajmę się strojami dziennymi, czyli takimi, których noszenie jest poprawne jedynie przed godziną osiemnastą lub zmrokiem. Stroju formalnego dziennego jest kilka odmian, lecz standardem jest żakiet, zwany również jaskółką:
Jak w poprzednim wpisie o strojach wieczorowych, omówię ten strój skrótowo. Żakiet składa się z czarnej lub ciemnoszarej marynarki, najczęściej zapinanej na jeden guzik bądź, jak w żakiecie sir Anthony’ego, na dwa guziki połączone łańcuszkiem. Ma też ona dwa guziki z tyłu oraz po cztery na rękawach. Klapy zazwyczaj są zamknięte. Spodnie są z reguły sztuczkowe, czyli w charakterystyczne paski, ale inne czarno-białe desenie są dopuszczalne. Powinny być noszone na szelkach, nie muszą mieć zakładek, natomiast na pewno nie powinny mieć manszetów (mankietów). Kamizelki z reguły są wykonane z lnu w kolorach jasnoszarym, beżowym, płowym itp. lub na bardzo oficjalne (ale nie świąteczne) okazje z wełny w kolorze czarnym. Krój zasadniczo nie różni się od kroju kamizelki od garnituru trzyczęściowego, ale kamizelki żakietowe najczęściej mają klapy i mogą być zarówno jedno- jak i dwurzędowe. Koszula może być biała, zwykła, ale z odczepianym kołnierzykiem frakowym (sztywne przody, których używał sir Anthony nie są już dziś w tym stroju używane) lub może mieć odczepiany, biały, wykładany kołnierzyk, który może być noszony do koszuli białej (może być w niebieskie prążki), niebieskiej, w kolorze szampana, (którą wybrał Walter Szarmant) itp. Ten pierwszy model powinien posiadać mankiety pojedyncze, zaś drugi podwójne, oba rodzaje zapinane na spinki. Żakiet noszony na ślub nazywamy żakietem ślubnym.
Krawatem może być plastron, zwany też ascotem, tradycyjnie przeznaczony do kołnierzyka frakowego, zwykły krawat nadający się do kołnierzyka wykładanego oraz (o czym powszechnie nie wiadomo i co, do czego niektórzy dyskutują) muszka, poprawna do obu rodzajów kołnierzyków. Kolorystyka nie jest ściśle ustalona, aczkolwiek najbardziej klasyczne i obowiązkowe dla panów młodych są srebrne i czarno-białe drobne desenie. 
Buty mogą stanowić zwykłe czarne wiedenki, najlepiej z nakładanym noskiem, bądź czarne trzewiki z zamszową cholewką, wiązane lub zapinane na guziki. Skarpetki powinny być utrzymane w czarno-szarej kolorystyce. Akcesoria: butonierka oraz poszetka powinny być białe. Poprawny kapelusz to cylinder z jedwabnego pluszu (szare filcowe cylindry z czarną taśmą powinny być zarezerwowane jedynie na wyścigi konne, najlepiej Royal Ascot). Zegarek powinien być kieszonkowy i noszony na dewizce. Rękawiczki mogą być wykonane z szarego zamszu lub cytrynowej irchy. Tradycyjnym dodatkiem jest laska – drewniana, najczęściej ze srebrną lub złotą rączką. Można ją zastąpić parasolem. Do akcesoriów opcjonalnych należą także staromodne getry – mogą być szare lub białe, choć czarne czy cytrynowe nie są także błędem.
Dziennym strojem półformalnym jest stroller i jego odmiana – stresemann. Czasem jest po prostu zaliczany do strojów nieformalnych, jako czarny garnitur ze sztuczkowymi spodniami. Temu rodzajowi ubioru będzie poświęcony osobny wpis. Jest to strój pochodzący z Niemiec, rzadko w Anglii spotykany. Nie został nawet wymieniony w zaproszeniu na królewski ślub.
Dziennym strojem nieformalnym jest garnitur. Jednakże garnitur jest garniturowi nierówny – stąd podział na garnitury wizytowe (ang. lounge suit) i „nie-wizytowe” (ang. sports suit), najczęściej zwane spacerowymi. Wariacje wzorów, materiałów i fasonów różnorakich elementów są niezliczone, a więc garniturów spacerowych pozwolę sobie tym razem nie opisywać.
Garnitury wizytowe (garnitury ślubne) to mówiąc ogólnie garnitury, często trzyczęściowe, w kolorze granatowym bądź szarym, o gładkim materiale bez deseniu. W skali formalności na początku są garnitury jednorzędowe z kamizelką, następnie garnitury dwurzędowe (noszone tradycyjnie bez kamizelki), a na końcu jednorzędówki bez kamizelki.
Klapy marynarki są z reguły otwarte, ale klapy zamknięte (spiczaste) znane ze smokingów podnoszą formalność. Marynarka na ślub powinna być na jeden lub dwa guziki. Spodnie do wizytowego garnituru ślubnego powinny być bez mankietów (manszetów) i noszone na szelkach. Zapobiega to zsuwaniu się spodni i jest zgodne z tradycją garniturów trzyczęściowych. Kamizelka nie jest obowiązkowa, ale preferowana. Może być wykonana z kontrastującego materiału, jak w żakiecie, lub z tego, co reszta garnituru. Ilość kieszeni, guzików, sposób zapięcia i obecność klap są całkowicie dowolne. Jeśli chodzi o dodatki to noszone są najczęściej białe lub jasne koszule na spinki, krawaty oraz czarne, proste wiedenki. Buty z ażurem, doskonale pasujące do marynarek sportowych oraz jeansów, zostawiamy na bardziej nieformalne okazje. Reszta dodatków jest zależna od gustu i preferencji noszącego.
Teraz okazje, na które owe stroje można założyć:
a) żakiet zakłada się na odpowiedniki uroczystości, na które wymagany jest frak, ale odbywające się w dzień. Są to m. in. ważne uroczystości rodzinne (np. własny ślub), kościelne (Wielkanoc), państwowe (Święto Niepodległości), uroczyste śniadania i obiady, wyścigi konne (przede wszystkim królewskie w Ascot w Wielkiej Brytanii) itp. Żakiet to najwłaściwszy ubiór dla Pana Młodego niebędącego w służbie czynnej i zachęcam do takiego ubrania wszystkich mężczyzn planujących stanąć przed ołtarzem.
b) co do okazji do noszenia strollera, omówię to szczegółowo w osobnym wpisie w przyszłości.
c) garnitur, tak jak nieformalny smoking, można nosić codziennie. Stonowane garnitury wizytowe wybiera się raczej na bardziej oficjalne okazje.
Ta seria wpisów o klasyfikacji strojów i o nich samych powstała z powodu ślubu Księcia Willima (Wilhelma) oraz Panny Catherine Middleton. Z tej okazji porównamy dress code z zaproszeń na różne królewskie śluby w XX w. Oto zaproszenie na aktualny ślub:
Dress code: mundur, żakiet lub garnitur (wizytowy). Książę William (Wilhelm) będący w służbie czynnej wystąpi w mundurze wojskowym – tak jak jego ojciec książę Karol podczas ślubu z księżną Dianą i jego dziadek, książę Filip podczas ślubu z królową Elżbietę II. Specjalnie na tę okazję mundur uszył zakład krawiecki a z Savile Row – Gieves & Hawkes.
Tu bardzo podobne zaproszenie na ślub Księcia Karola i Księżny Diany z 1981 roku:
Dress code: mundur, żakiet (morning dress, a nie morning coat, jak w późniejszym zaproszeniu) lub garnitur (wizytowy).
Oto zawiadomienie na ślub Królowej Elżbiety II i Księcia Filipa Mountbattena z 1947 roku:
Dress code: mężczyźni – cywile – żakiet (lub garnitur wizytowy), służący oficerowie: strój służbowy (czyli mundur), kobiety – formalny strój dzienny (po angielsku także morning dress) z kapeluszami.
Dopiero w zawiadomieniu na ślub Księcia Alberta (późniejszego króla Jerzego VI) i Elżbiety Bowes – Lyon z 1923 roku opcją nie jest garnitur wizytowy:
Dla mężczyzn – cywili ubiorem przepisowym był strój dworski. Nieco więcej informacji o nim można uzyskać na moim blogu http://formalstyle.blogspot.com/. Strój dworski stanowił poprawny strój na królewskie śluby, gdyż był ubraniem na oficjalne okazje z udziałem monarchów. Został jednak zarzucony. Obecnie prawie żaden cywil nie posiada stroju dworskiego – zastąpił go żakiet. Niestety, teraz także on nie stanowi obowiązkowego elementu garderoby, więc stopniowo jest wypierany przez kosmopolityczny garnitur wizytowy.
W najbliższym czasie zdamy relację na temat strojów używanych podczas najbliższego ślubu w brytyjskiej rodzinie królewskiej. Kolejny wpis wkrótce po ślubie.
….
Jeśli szukasz garnituru ślubnego, trafiłeś w odpowiednie miejsce. Nazywam się Roman Zaczkiewicz i jestem twórcą bloga Szarmant.pl o o modzie męskiej i klasycznej elegancji. Prowadzę Studio Szarmant w Warszawie, gdzie doradzam m.in w kwestiach stroju ślubnego. W swojej ofercie posiadam tkaniny, garnitury, koszule, buty oraz liczne dodatki. Przy mojej pomocy skompletujesz strój na ślub, którego nie będziesz musiał się nigdy wstydzić! Możesz się ze mną skontaktować telefonicznie 880 91 48 48 lub mailowo info@szarmant.pl
Zapoznaj się koniecznie z wpisem https://www.szarmant.pl/garnitur-slubny
